Márai Sándor: Ajándék

En toch nog, ook nu, ook zo,
voortdurend zo veel geeft het leven!
‘t Geeft in stilte, met twee handen,
de ochtenden en middagen,
het schemerdonker en de sterren,
de zwoele geur der bomen,
de groene watergolven,
de weerglans van de mensenogen,
de eenzaamheid en 't lawaai!
Het geeft zo veel, wat ben ik toch rijk,
in ieder dagdeel,
in ieder ogenblik!
‘t Is een geschenk,
een wonderlijk mooi geschenk.
Ik buig tot de grond,
zo bedank ik het.