Emlék itten minden fűszál (Magyar)
Emlék itten minden fűszál, Emlék itten minden kő; Csak a múltakon merengek, ... Mert itt nincsen már jövő.
Nincs jövő, mely szebb lehetne, Mint a múltnak képe volt; Kedves énnekem az emlék, Habár elmúlt, habár holt.
Sőt, a jelent is csak halkan, Észrevétlen engedem Átvonulni, mint az árnyat, E nekem szent helyeken,
Hogy röptével el ne fújja A varázsló álmokat, Mint madárszárny, a homokról A kedves, szent nyomokat.
S magam is oly csendes vagyok, Le-lezárom szememet, Hogy a fátylon át ne lássak, Mely beborít engemet.
Mert jól tudom azt, hogy szívem Megfájulna végtelen, ha látnám, hogy min merengek, Már csak múlt, - s nem lesz jelen!
Feltöltő | Mucsi Antal |
Az idézet forrása | A Hét |
Megjelenés ideje | 1893 |
|
Erinnert hier jeder Grashalm (Német)
Erinnert hier jeder Grashalm, erinnert hier jeder Stein; nur in Vergangenheit schweife, weil hier wird nie besser sein.
Gibst keine Zukunft, dass schöner wäre wie das Bild der Nostalgie, lieb ist mir die Erinnerung, obschon so tot war noch nie.
Sogar das jetzt soll nur leise unbemerkt vorbeigehen, durschweben nur, wie den Schatten über heiligen stellen.
Nicht das mit Fliegen wegblasen dem zauberhaften Schmusen, wie der Flügelschlag von dem Sand die lieben heiligen Spuren.
So bin ich auch die Ruhe selbst, öfters schließe das Auge, dass man durch den Schleier nicht sieht, dass ich zu nichts mehr tauge.
Ich weiß es, dass mein Herz wieder nur schmerzen würde, zuletzt, wenn ich sehe, was mich bedrückt, nur das, was war, ‘d nicht das jetzt.
|