Andreus, Hans: Mivel te nem görög vagy… (Omdat je niet grieks bent… Magyar nyelven)
Omdat je niet grieks bent… (Holland)Omdat je niet grieks bent kunnen je ogen delfisch orakelen hoor ik bucolische muziek een heel hoge mondharmonica in plaats van een fluit
maar meer dan dit
men moet zo zonder gestalte zijn om lief te kunnen hebben zo niemand en zo bewoond door leven duizendpootleven en halfgodbestaan dat men kan zeggen jij met een klank van glazen bekkens
bloemkoopmannen hebben droevige gezichten zij hebben haren van kuilgras en ogen van magere aarde maar zij hebben hun bossen rozen als waaiers ontvouwd en je naam van je heupen gelezen
ik heb een dag lang de dood op handen gedragen ik heb een dag lang de kou van alaska betast ik heb een nacht lang een jong dier zien doodgaan ik heb een nacht lang je ogen gezien blinkend met een blijdschap als water
ik weet allang niet meer wie je was een vogelroep of de komeet van halley of het eiland sicilië maar ik leefde zo dood als kamers in spiegels luister ik rinkel als bellen
de lichtrode weerschijn van onder je borsten begrijp ik niet de vertraagde val van je heupen door de ruimte begrijp ik niet je mond en je ogen zijn onherkenbaar maar ik bespeel je en jij noemt mij de bank van monto carlo
men wijst mij aan ik ben in de maan de kinderen roepen mij maanman na maar ik vaardig proclamaties uit in een koninklijk meervoud
wij
zijn
de spiegels
der zon
|
Mivel te nem görög vagy… (Magyar)Mivel te nem görög vagy a szemed delphi módra bájol bukolikus zenét hallok flóta helyett rém éles szájharmonikát
de többet is
oly alaktalannak kéne lennünk hogy szeretni tudjunk oly senkinek és életből valónak százlábúnak és félistenlétűnek hogy üvegpoharak csengésében kimondhassalak
a virágárusoknak durva arca van szálas ökörfűből hajuk és szemük sovány agyagból de rózsacsokraikat kibontották már mint a búcsúzók és a csípődről olvasták neved
egy egész napon át kezemben hordtam a halált egy egész napon át markoltam Alaszka jegét egy egész éjen át néztem egy ifjú állat mint halódik egy egész éjen át a szemeidet láttam fénylett a boldogság mint a víz
ki voltál te már régen nem tudom madársikoly a Halley-üstökös tán vagy Szicília szigete úgy éltem holtan mint szobák tükörben hallod rikoltozom akár a csengők
melled alatt a könnyű rózsaszín fényt nem értem csípőd megsüllyedt völgyeit az űrön át nem értem nem ismerem fel szájad és szemed de téged játszalak csak és te engemet Montecarlói banknak nevezel
ujjal mutatnak rám a holdban élek holdember így kiabálnak rám a gyerekek de én királyok többesében szózatokkal szólok
mi
a napnak
tükre
vagyunk
|