Naar de bergen kijken (Holland)
Wanneer de Zwitserse avond valt,
loert in het tegenlicht, achter het waaiende wit van gordijnen de berg.
Zijn blik is het slijm in het hart van de dingen dat ons opjaagt, opgejaagd hart.
Het is geruis van graniet dat heimelijk door onze beschouwingen schuift.
Het woont in een hand die als schaduw zich over de buigende rug werpt van een man die zijn kinderen glimlachend instopt of, laat aan zijn tekentafel, nog een glimp van de wereld ontwerpt.
Als je ooit naar een berg hebt gekeken, kijken de bergen voor altijd terug, al is dat een mistflard, de klank van een koebel, het bergpuin dat in de morene onze aandacht verdeelt. Az idézet forrása | http://www.lyrikline.org |
|
|