Ghyssaert, Peter: A csontváz (Het skelet Magyar nyelven)

Hier zijn de duigen van een leven,

aangetast door vuil en kou;

een roes van bloed en spieren,

vliezen die als schalen

hersens droegen en

hun idealen, zijn verdwenen

in de grond.

Tuig waarin de tocht een liedje fluit;

koets van been onder de zoden

vastgereden, ooit geledigd

en vernietigd door de nacht;

ribben klemmen als een deur.

Daar zat misschien een ziel

die niet meer wist waarheen.

Dongákra hullva itt egy élet,

kikezdte hideg és szenny;

vér és izmok lázai,

hártyák, mik mint tálak

agyat őriztek

s azok eszméit, eltűntek már

a földbe.

Nyűg; benne huzat fütyül egy dalt:

csontkocsi a pázsit alatt

megakadt, kirámolta rég

és szétverte ott az éj;

ajtóként szorulnak a bordák.

Tán egy lélek lakta

s nem tudta, most merre.