Gijsen, Marnix: Apám ajándéka (Het geschenk van mijn vader Magyar nyelven)
Het geschenk van mijn vader (Holland)Wij zaten samen, zwijgend, bij het vuur; mijn lieve vader en ik. Bij elk klokgetik kwam zijn stervensuur nader en nader.
Hij was rustig en goed; lijk de moeder die haar kindje heeft gedekt tot de kin, en die heengaat op lichte voet, stil en verblijd. Zo wist hij zijn denken en daden bedolven onder Gods warme barmhartigheid.
Hij stond langzaam uit zijn zetel op, recht en sterk lijk hij had geleefd. Zijn fijne hand heeft gebeefd op mijn hand: een nevel over ontwakend land.
Hij heeft zijn laatste daad gedaan: hij gaf me zijn uurwerk, eenvoudig, zonder één woord, en monklend is hij te rust gegaan.
Maar, toen ik hem zacht naar het bed geleidde, wist ik hoe een Engel, zingend, aanschreed achter ons beide. Want moedig had mijn vader, in mijn handen afstand van daad en tijd gedaan. Trots en wenend ben ik van hem heengegaan.
|
Apám ajándéka (Magyar)Ott ültünk a tűznél némán együtt Jó apám s véle Még én. Az óra zenéjén Egyre közelebb jött Élete vége.
Nyugodt volt, figyelt engem, Mint az anya, Ki gyermekét állig betakarta S lábujjhegyen megy el csendben Megbékélve. Úgy érezte tetteit, gondolatait Isten befogadta kegyelmébe.
Lassan állt fel székéből Sudáran büszkén, ahogy élt Reszketve Tette kezét A kezemre Ébredő földön a pára így remegne.
Majd búcsúzó végső tetteként, Szimplán szótlanul Óráját kezembe rakta S elmélázva nyugodni tért.
S mikor elkísértem az ágyba Tudtam Egy angyal jött zenélve lábunk nyomába, Mert amit apám oly bátran Rám hagyott, Az, amivel az ember levet Időt, a múló tetteket. S én őt bár sírva, de büszkén hagytam ott.
|