Huigen, René: Het dondert en bliksemt niet

Mooi weer spelend wordt als donderslag

bij heldere hemel zonneklaar

dat tegen die achtergrond

het decor als foto

op het golfkarton van

een spiegelgladde zee is geplakt

Dat het niet dondert en bliksemt

hoe beelden aarde maken, hoe

de snavel van een vogel met zijn veren

kortgesloten wordt, of hoe

wat woord is tot stof verwordt

Zolang de suggestie zich ontlaadt

in wat tegelijkertijd wordt opgewekt,

als een zichzelf bedruipende kaars

in de vorm van een hondje

dat het eigen kaarsvet oplikt

Jó időt játszva világos lesz,

mint derült égből villámcsapás,

hogy az ilyen háttérhez

a díszletkartonra

ragasztva csak fényképe

egy tükörsima tengernek.

Hogy nem dörög, nem villámlik,

s hogyan lesz képekből föld,

mint lesz rövidre zárva

a madár csőre tollával,

s miként testesül szó anyaggá.

Mikor a szuggesztió kisül

abban, amit felidézett,

miként egy önellátó gyertya

kutyának megformálva,

míg saját viaszát nyalja.