Kuijper, Jan: Biezen mandje

Geen nijlpaarden en krokodillen hier.

Er hangen grote bladeren naar beneden.

Kelkbloemen steken hun kolf uit hun schede.

Donker en bruin en traag stroomt de rivier.

Ik ben niet bang voor een verscheurend dier.

Ik hoor hier niet. Een gast laat men met vrede.

Onschendbaar ben ik krachtens mijn oogleden.

Een andere wereld zie 'k door een kier.

Anders en eender. Want het is hier warm.

En donker ook: de gordijnen zijn dicht.

Beweegt er iets? Wat is dat voor getik?

Ik voel: vier ogen zijn op mij gericht.

'k Wil weg. Ik berg mijn gezicht in mijn arm,

houten Bhemoth, Leviathan van blik.

Itt nincs se krokodil, se víziló.

Óriáslevelek csüngenek lefelé.

Virágkelyhekből termések kandikálnak.

Sötét, barna, lomha a folyó.

Nem félek, hogy felfal egy ragadozó,

Nem tartozom ide. A vendégnek nem ártnak.

Szemhéjam varázsol sérthetetlenné.

Más világ ez, kis résen át látszó.

Más és ugyanaz. Mert meleg van nagyon.

A függönyök behúzva. Minden sötét.

Milyen tik-tak ez? Moccan valami tán?

Magamon érzem négy szem tekintetét.

El innen. Karommal védem az arcom,

Fa Behemót, tekintet-Leviátán.