Roggeman, Willem M.: A vén apa (De oude vader Magyar nyelven)

Nog houdt hij het landschap stevig vast,

hoewel zijn hand reeds lichtjes beeft

van schaamte voor de naderende dood

en voor al die stilte die erop volgt.

Wie stelt er paal en perk aan zoveel gras?

Zijn beeld vloeit open in de spiegel.

Alles wat ooit gelogen was,

een logboek vol, wordt langzaam wit.

Hij morst nog een beetje waarheid

over de rand van zijn aarzelen.

Zijn gedachten zinken verder weg,

zo verdiept hij zich in duisternis,

een verdwaalde wandelaar in de tijd.

Hij loopt voorbij de begraafplaats

en denkt verstrooid: de aarde gaapt.

Fogja jó erősen a tájat,

bár keze kicsit már reszket

a közelgő halál szégyenétől,

s a csendtől, mi arra következik.

Ki szab gátat határt annyi fűnek?

Képe összefolyik a tükörben.

Minden mit összehazudtak,

hajónaplónyit, most fehér lesz.

Maszatol egy kis igazságot

még habozása szegélyére.

Gondolatai lejjebb merülnek

a sötétséget vizsgálgatja,

egy időben eltévedt utazó.

A temetőnél megy tovább.

Szórakozottan gondolja: ásít a föld…