Toorn, Willem van: Landschap met vader

Languit ben je de heuvels

geworden hier, de bruine

hellingen met stoppels van struiken,

de gladgewaaide breuken

in je voorhoofd van grijze steen.

Een okeren dorp in je wang.

De olijfgaard in je handpalm

groeit over je vingers heen.

Nu is het een warm seizoen

boven je voeten. Pluizige

wolken dragen koelte

aan voor de avond. Koerend

verbergen slaperige duiven

zich in de rand van je haar.

Als de regen komt deze winter

gaat je oog langzaam open:

een klare vijver in de droge

kom van de zomer. Kinderen

spelend voorovergebogen

kijken in je binnen.

Wat een verbaasd landschap. Vast

had je zelf ook niet gedacht

dat je zo stil was.

Belőled lettek itt

szerteszét a dombok, barna

lankák, bokrok csonkjai,

szürke kő-homlokodon

simára fújt árkok.

Okkersárga falu az orcádon.

Tenyeredben az olajfaliget

benövi ujjaid.

Meleg évszak van

a lábfejed fölött. Bolyhos

felhők estére hűs

levegőt hoznak. Kurrogva

bújnak álmos galambok

hajad tövébe.

Ha télen eső jön,

szemed lassan kinyílik:

tiszta tó

a száraz nyár-csészében. Gyermekek

játszva hajolnak föléd

és belédnéznek.

Milyen döbbent táj ez. Te

sem hitted volna,

hogy ilyen csendes vagy.