Mahlzeit unter Bäumen (Német)
Sitzen im gefleckten Schatten. Luft kommt lau wie Milch gestrichen. Kreis hat zaubrisch sich gezogen, Und die Hitze ist gewichen. Sicheln, die wie Nattern zischten, Klirrten am erschrocknen Steine. Grüne Glut drang aus der Wiese. Distel biß am bloßen Beine. Durch die Feuer der Kamille Flohen wir auf blanker Sohle Heuumwirbelt, in die Kühle Von Lavendel und Viole. Stille summt im Käferflügel. Ruhn, vom Ahorn schwarz umgittert. Auge schmerzt vom Staub der Kräuter, Der im lauten Lichte zittert. Und wir schneiden Brot und Käse. Weißer Wein läuft uns am Kinne. Des gelösten Geists der Pflaume, Werden wir im Fleische inne. Hände wandern überm Korbe. Fester Mund, er ward verhießen. Weiche Glieder, braun geschaffen, Im bewegten Laube fließen. Feltöltő | P. T. |
Az idézet forrása | http://skizzennotizen.blogspot.hu |
|
|
Ebéd, fák között (Magyar)
Árny és fényfoltok közt ültünk. Mint langyos tej, lágy szél támadt. Bűvös kör zárult körénk már, Kiszorult heve a nyárnak. Sarlók sziszegtek, mint kígyók, Riadt kövek kalimpáltak. Zöld parázs fakadt a réten, Bogáncs szúrta lábikránkat. Lángbaborult kamillákon Szökdécseltünk csupasz lábbal, Szénaörvényben hűtöztünk Levendula- s violával. A bogárszárny csendet zümmög, Nyugalmat rejt a juharfa. A füvekről felszálló por A fényben a szemet marja. Sajtot meg kenyeret szelünk. Állunkon fehér bor csurran. A szilváknak oldott lelke Magára talál a húsban. Kéz matat a kosárkában, A száj megkapja magáét. S barnára sült, puha tagok Nyüzsgő lomb közt omlanak szét.
Feltöltő | P. T. |
Az idézet forrása | R. I. |
|
|