Szahtúrisz, Míltosz: A kenyér (Το ψωμί Magyar nyelven)

Ένα τεράστιο καρβέλι, μια πελώρια φρατζόλα ζεστό
ψωμί είχε πέσει στο δρόμο από τον ουρανό
ένα παιδί με πράσινο κοντό βρακάκι και με μαχαίρι
έκοβε και μοίραζε στον κόσμο γύρω
όμως και μια μικρή, ένας μικρός άσπρος άγγελος κι αυτή
μ’ ένα μαχαίρι έκοβε και μοίραζε
κομμάτια γνήσιο ουρανό
κι όλοι τώρα τρέχαν σ’ αυτή, λίγοι πηγαίναν στο ψωμί,
όλοι τρέχανε στο μικρόν άγγελο που μοίραζε ουρανό
Ας μη το κρύβουμε
διψάμε για ουρανό!

Egy óriási ropogós fehér cipó, hatalmas meleg
kenyér az égből az utcára pottyant;
a zöld rövidnadrágos fiúcska késével
megszegi, s szétosztogatja az embereknek,
ám egy csöppnyi kislány - picinyke fehér angyal -
késsel megszegi az eget magát,
s szétosztogatja minden egyes darabját;
most mindenki hozzá szalad, alig mennek a kenyérhez,
mindenki a picinyke angyalhoz rohan, aki eget osztogat!
Minek is titkolnánk.
Szomjazzuk az eget.