Ehrenstein, Albert: A vándor dala (Wanderers Lied Magyar nyelven)
Wanderers Lied (Német)Meine Freunde sind schwank wie Rohr, Auf ihren Lippen sitzt ihr Herz, Keuschheit kennen sie nicht; Tanzen möchte ich auf ihren Häuptern.
Mädchen, das ich liebe, Seele der Seelen du, Auserwählte, Lichtgeschaffene, Nie sahst du mich an, Dein Schoß war nicht bereit, Zu Asche brannte mein Herz.
Ich kenne die Zähne der Hunde, In der Wind-ins-Gesicht-Gasse wohne ich, Ein Sieb-Dach ist über meinem Haupte, Schimmel freut sich an den Wänden, Gute Ritzen sind für den Regen da.
„Töte dich!" spricht mein Messer zu mir. Im Kote liege ich; Hoch über mir, in Karossen befahren Meine Feinde den Mondregenbogen.
|
A vándor dala (Magyar)Barátaim, mint nád, ingatagok, szívük csak szavukban van, nem ismernek szemérmet; fejükön táncolni szeretnék.
Leány, kit szeretek, lelkemnek lelke, te szivem választottja, te csupa fény, sose néztél reám, öled nem volt kegyes, hamuvá égett szivem.
Ismerem fogát a kutyáknak, az Arcba-Maró-Szél utcában lakom, szita-tető van a fejem fölött, falakon örül a penész, szép hasadék várja az esőt.
,,Öld meg magad!" – súgja a késem. Fekszem a sárban; magasan fent, holdszivárványon ellenségeim hintón robognak.
|