Livaditisz, Taszosz: Ο μουσικός

      Συχνά τή νύχτα, χωρίς νά τό καταλάβω, έφτανα σέ μιά άλλη πόλη, δέν υπήρχε παρά μόνο ένας γέρος, πού ονειρευόταν κάποτε νά γίνει μουσικός, καί τώρα καθόταν μισόγυμνος μές στή βροχή — μέ τό σακάκι του είχε σκεπάσει πάνω στά γόνατά του ένα παλιό, φανταστικό βιολί, “τό ακούς;” μού λέει, “ναί, τού λέω, πάντα τό άκουγα”,
     ενώ στό βάθος τού δρόμου τό άγαλμα διηγόταν στά πουλιά τό αληθινό ταξίδι.