Freundesbrief an einen Melancholischen (Német)
Du klagst, mein Freund, und jammerst sehr, Wie elend dieses Leben wär; Es sei nicht auszuhalten. – Was klagst du denn? Es ist dein Recht, Bist du ein müd und fauler Knecht, Dich gänzlich auszuschalten. Kauf dir, o Freund, ein Pistolet Und schieß dich tot, – hurra, juchhe! Dann bist du gleich gestorben.
Doch macht des Pulvers Knallgetös Dich, weil nervös du bist, nervös, Brauchst du nicht zu verzagen. Ich weiß ein Mittel ohne Knall, Geräuschlos, prompt; für jeden Fall Will ich dirs hiermit sagen: O speise, Freundchen, Strychenin! Das wird dich in den Himmel ziehn. Dort geigst du mit den Engeln.
Falls aber, weil du heikel bist, Strychnin dir unsympathisch ist (Es schmeckt ein bisschen fade), So brauchst du nicht gleich bös zu sein; Mir fällt schon etwas andres ein: Geh auf die Promenade Und hänge dich an einen Ast. Sobald du ausgezappelt hast, Hängst du für ewig stille.
Wie? Kitzlig bist du an dem Hals? Wohl, mein Geliebter! Diesesfalls Gilts anderes Gebaren: Spring in den Fluss, stürz dich vom Turm, Lass dich gleich einem Regenwurm Elektrisch überfahren. Auch ist ein ziemlich sichrer Tod Der durch komplette Atemnot Infolge Ofengasen.
Du schüttelst immer noch den Kopf? Ei, du verruchter Sauertopf, Geh hin, dich zu purgieren! Mach dir Bewegung, fauler Bauch, So wird die liebe Seele auch Vergnügt im Sein spazieren. Ein wackres Wort heißt: resolut! Hast du zum Sterben nicht den Mut, So lebe mit Courage! Feltöltő | Efraim Israel |
Az idézet forrása | http://www.gedichte-fuer-alle-faelle.de/allegedichte/gedicht_3546.html |
|
Egy szomorú embernek szóló baráti levél (Magyar)
Morogsz, barátom, sírsz, zokogsz, Hogy ez az élet jaj de rossz, Soha semmi se klappol. – Mit sírsz? Hiszen csak rajtad áll, Ha életed únt és sivár, Hogy eldobjad magadtól. A pisztoly jó szerszám nagyon, Végy egyet, lődd magad agyon, Attól rögvest kimúlhatsz.
Ha meg a bumm idegesít, Mert gyengék az idegeid, Ne hagyjon el kurázsid; Hál’Isten’ feltalálva van Egy szer, hatásos, zajtalan, És kapható rogyásig: Barátocskám, sztrichnint fogyassz! A mennybe röpít téged az, S zenélsz az angyalokkal.
Ha meg kényes vagy s fintorogsz, Mert a sztrichnintől undorodsz, (Avas az íze, sajna!), El akkor se kámpicsorodj; Mert most az jut eszembe, hogy Kisétálhatsz a parkba, Ott sok erős faág akad, S ha kirángatóztad magad, Elnyugodhatsz örökre.
Mi? Csiklandós vagy? Nem birod? Ember, ha így áll a dolog, Sok más eszköz kerül még: Tőr, torony, vonat, híd, folyó, Vezeték, megragadni jó, S benne magasfeszültség. És van még egy biztos halál, A gyors megfulladásban áll: A tüdődben ha gáz van.
Erre is rázod a fejed? De nyavalygósak egyesek! Menj, beleid pucold ki! Rajta, lóss-fuss, renyhe gyomor, Mindjárt nem lesz lelked komor, Boldogan fog dalolni. Tudod, mi kell? Egy bátor agy! Ha elpatkolni gyáva vagy, Ne félj merészen élni!
|