Taksonyi József: Stoßet mich weg! (Taszítsatok el Német nyelven)
|
Taszítsatok el (Magyar)Taszítsatok el, üldözzetek el, Fegyvertek rólam tompán visszahull; Az élet harczán edzve már erőm, Támadjon rám a sors bármily vadul.
Megölhetitek még a lelkem is, De csak azt, mely a léttel összefűz; Lelkemnek az a része ép marad, Amelyet táplál tulvilági tűz.
Fölöttem nincs hatalma semminek ; A hitványsággal bátran daczolok ; S lelketlenül ki követ dob reám: Én arra szánalommal gondolok !
Taszítsatok el, üldözzetek el; Gázoltatok át durván sorsomon; Én kirabolva, én összetörve, A föld porán is, szépet álmodom !
|
Stoßet mich weg! (Német)Stoßet mich, oder jaget mich, weit weg, Gewehre fallen von mir stumpf herab; meine Kraft ist im Lebenskampf trainiert, das Schicksal trifft mich, ist egal wie Harb.
Ihr könntet auch meine Seele töten, doch nur das, was mit Dasein verbindet; der Teil meiner Seele bleibt noch intakt, welche die Nahrung in Feuerflut findet.
Über mich hat nichts und niemand mehr Macht; ich trotze tapfer gegen jeden Schund; d, wenn ein seelenlos ein Stein auf mich wirft: denk ich mitleidig an den armen Hund!
Stoßet, oder jaget mich weit-weit weg; Ihr habt auf meinem Schicksal gewatet; ich bin ausgeraubt, ich bin zerschlagen, auch im Staub sind die Träume wie Tapet!
|