Reménytelenül (Magyar)
Lassan, tünődve
Az ember végül homokos, szomorú, vizes síkra ér, szétnéz merengve és okos fejével biccent, nem remél.
Én is így próbálok csalás nélkül szétnézni könnyedén. Ezüstös fejszesuhanás játszik a nyárfa levelén.
A semmi ágán ül szivem, kis teste hangtalan vacog, köréje gyűlnek szeliden s nézik, nézik a csillagok.
Vas-színű égboltban...
Vas-színű égboltban forog a lakkos, hűvös dinamó. Óh, zajtalan csillagzatok! Szikrát vet fogam közt a szó - -
Bennem a mult hull, mint a kő az űrön által hangtalan. Elleng a néma, kék idő. Kard éle csillan: a hajam - -
Bajszom mint telt hernyó terül elillant ízű számra szét. Fáj a szívem, a szó kihül. Dehát kinek is szólanék - -
1933. március Az idézet forrása | http://mek.niif.hu |
|
|
Hoffnungslos (Német)
Langsam, nachdenkend Der Mensch, wenn er auf sandige, traurig feuchte Ebene trifft, schaut sich klug um, mit innige, stolz, nickt mit dem Kopf; er hofft nicht. So versuche ich ohne zu betrügen, leicht umzusehen, dass silbernen Axtrausch dazu Spielen, Pappel Blätter eben. Auf dem Ast das Nichts sitzt mein Herz, und es schlottert geradezu; demütig versammeln, rundum schauen, schauen die Sterne zu. In eisenfarbenen Himmel … Dreht sich am eisernen Himmel der lackierte, kühle Segen. Oh, lautlos Wunder Bimmel! Das Wort funkelt an den Zähnen – – In mir fällt das War, wie ein Stein und durch das Leere ist lautlos. Die stille, blau Zeit ist pik fein. Das Schwert Schneide glänzt: und mein Haar – – Mein Schnurrbart ist wie eine Raupe sich auf den Mund hin gelegen Mein Herz tut weh, das Wort wird kalt. Zu wem soll ich mich bewegen – –
|